Fotel

Fotel o okrągłym siedzisku, wsparty na czterech dosyć masywnych, lekko zbieżnych szablastych nogach o przekroju kwadratowym, wygiętych na zewnątrz. Odchylone nieco do tyłu oparcie jest pełne, od góry łukowato zamknięte, płaszczowo wygięte zgodnie z zarysem siedziska, i spływa łagodnie ku dołowi formując krótkie, półowalne w zarysie wykrojowe poręcze ozdobione złoconymi metalowymi plakietkami w formie palmet, a następnie dalej opada krótkim łukiem na boczne oskrzynie siedziska. Carga jest prosta, gładka, ciągła, z przodu ozdobiona plakietką z motywem pary wolutowo zwiniętych wici roślinnych podtrzymujących koszyk z kwiatami. Siedzisko jest tapicerowane i zostało obite atłasem w zielone i seledynowe pasy.

Krzesło stanowi element kompletu mebli salonowych, na który składają się poza nim komoda (Wil.4107), szafka (Wil.4108), dwie gondolki (Wil.4109, 4110) i dwa krzesła (Wil.4111, Wil.4113). Mebel stanowi przykład dojrzałej estetyki empirowej, charakterystycznej dla pierwszej połowy XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, fornirowanych drewnem, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała kolor brązowych lub mosiężnych okuć, często złoconych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od instytucji w 1965 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.