Postument - gerydon

Gerydon o kwadratowym blacie, wspartym na trzonie w formie smukłej trójstrunnej liry. Krawędzie blatu są od spodu wklęsło fazowane. Trzon spoczywa na  sześciennym postumencie opartym na niskim cokole o czterech prostych, wklęsło fazowanych, rozszerzających się stopkach. Front i boki mebla ozdobione zostały plakietkami z metalu złoconego – na stopie liry w formie dwóch związanych rogów obfitości, poniżej na froncie cokołu w formie liry i dwóch spoczywających gryfów o wężowych ogonach a na ściankach bocznych z motywem wieńca z kwiatów i owoców.

Tego typu sprzęty, popularne w całej Europie od połowy XVII wieku, służyły do wysokiego ustawiania świeczników w celu lepszego oświetlenia. Z czasem zaczęły pełnić także funkcję podstaw pod dekoracyjne wazy, wazony z kwiatami czy tace na bilety wizytowe i w takich zastosowaniach były bardzo popularne na początku XIX wieku. Gerydony występowały najczęściej w parach.

Nazwa wywodzi się pod postaci Guéridona, występującego w siedemnastowiecznych francuskich komediach i piosenkach. W jednym z takich utworów niezbyt bystry Guéridon stał i trzymał pochodnię, podczas kiedy inni bohaterowie bawili się i tańczyli w jej świetle. Zapewne stąd zrodziło się skojarzenie z niewielkim meblem służącym do celów oświetleniowych.

Opisywany gerydon stanowi przykład dojrzałej estetyki empirowej, czerpiącej obficie z form dekoracyjnych pochodzących z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, fornirowanych drewnem, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała kolor metalowych okuć, często złoconych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od instytucji w 1965 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.