Kanapa

Kanapa na ośmiu nogach połączonych trzema krzyżowymi wiązaniami, o bokach połączonych z oparciem pleców i w całości miękko tapicerowanych, wyposażona w dodatkową, luźno położoną na siedzisku wysoką poduszkę jest typem mebla w  stylu Ludwika XV. W Wilanowie pojawiła się przed 1793 r.. Pierwotnie drewniane elementy konstrukcyjne w naturalnym kolorze drewna dekorowała jedynie rzeźba z typowymi motywami płaskich pojedynczych kwiatków na ramie siedziska, dopiero zapis w 1895 r. wspomina o złoconej powierzchni. Tapicerowane powierzchnie pokrywa zestaw dwóch połączonych tkanin: zielonego aksamitu i jedwabnego złoconego brokatu z motywem kwiatowo roślinnym. Linia mocowania tkaniny na drewnianej konstrukcji ozdobiona złoconym galonem przybitym dekoracyjnymi mosiężnymi ćwiekami. Kanapy wg tradycji stanowią komplet z czterema fotelami – berżerami, jednak są meblami różniącymi się od nich rzeźbioną dekoracją elementów konstrukcyjnych. Zostały dostosowane do kompletu poprzez zastosowanie analogicznej tapicerki.

Kanapa razem z drugą analogiczną i czterema fotelami stanowi wyposażenie Gabinetu Holenderskiego w Apartamencie Królewskim. Tam jest rejestrowana od 1793 r. gdy pałac należał do Ks. Izabeli Lubomirskiej.

AK

Apartamenty królewskie, ekspozycja muzealna, wilanowska kolekcja, ks. Izabela Lubomirska, Francja.