Pamiątki po Bogdanie Wojdowskim Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

W zbiorach Muzeum POLIN znajdują się pamiątki po Bogdanie (Dawidzie) Wojdowskim (1930-1994), przekazane w 2018 roku przez Marię Iwaszkiewicz-Wojdowską. Są one związane z jego drogą zawodową - pisarza, dziennikarza - oraz życiem prywatnym (fotografie z wyjazdów wypoczynkowych), znajdują się pośród nich także medal pamiątkowy, zakupiony zapewne podczas wyjazdu do Izraela z 1986 (jedynej takiej podróży w jego życiu), okulary, fajka, a także maszyna do pisania.
Pierwsze lata życia Wojdowskiego związane są z okolicami warszawskiej ulicy Towarowej (pobliże Dworca Głównego), tu też zaczął on chodzić do szkoły. Do czasu wojny rodzina mieszkała przy ulicy Srebrnej, gdzie ojciec, stolarz-tapicer Szymon Jakub Wojdowski, miał warsztat. Z Warszawą też związany był los chłopca w okresie Zagłady: w getcie Wojdowscy mieszkali przy ulicy Krochmalnej, gdy zaś rodzice zdołali zorganizować dzieciom (Dawidowi-Bogdanowi i Irenie) kryjówkę na tzw. aryjskiej stronie, przebywał w różnych miejscach głównie w mieści (od pewnego momentu bez siostry, ukrywanej osobno; również przeżyła Zagładę): m.in. na Kole, na Żoliborzu, na ul. Zielnej, ale także pod Wyszkowem i pod Ożarowem Mazowieckim. Osierocony, po wojnie początkowo żył w Karpaczu, już jednak podczas nauki w liceum przeniósł się na Żoliborz, tu zdał maturę; studia polonistyczne odbył na Uniwersytecie Warszawskim (ukończył je w 1954 r.). Jego debiutem książkowym były „Wakacje Hioba” - wydane w 1962, ale gotowe już w 1957, druk wstrzymano z powodów cenzorskich (ostatecznie tom wydany został w mocno zmienionej postaci). Wojdowski to jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy powojennych, a jego wydana w 1971 r. powieść „Chleb rzucony umarłym” jest uznawane za arcydzieło literatury polskiej.
Najważniejszymi tekstami biograficznymi o Wojdowskim są fragmenty monografii historycznoliterackiej „Judaizm jako los” Aliny Molisak oraz rozdział w reportażu Anny Bikont w książce „Sendlerowa. W ukryciu” (autorki opierały się m.in. na napisanych przez samego Bogdana Wojdowskiego życiorysach, notatkach warsztatowych pisarza, korespondencji, także niepublikowanym nigdy dzienniku oraz na rozmowach z rodziny i bliskich Wojdowskiemu).
Zob. sylwetkę pisarza w Wirtualnym Sztetlu - B. Zybała, „Holocaust zabija nawet po latach”, https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/w/18-warszawa/104-teksty-i-wywiady/193428-holocaust-zabija-nawet-po-latach-o-zyciu-i-tworczosci-bogdana-wojdowskiego-1930-1994