Szafka kątowa

Etażerka kątowa na trzech nogach o przekroju kwadratowym, z których przednie są esowato wygięte. Posiada cztery kondygnacje, na które składają się trzy płaskie półki i górna ze zwieńczeniem. Dwie górne mają zarys trójkąta i są wsparte w rogach na kanelowanych półkolumnach w wielkim porzątku o bazach i kapitelach z brązu, ustawionych na wysokich cokołach flankujących dolną półkę o zarysie ćwierćkolistym. Całość od góry została zamknięta półką o zarysie ćwierćkolistym, o krawędzi w formie gładkiego fryzu wyłamanego nad kapitelami, na którym znajduje się szczyt w formie prostokątnej płyciny ujętej w dwa proste gładkie spływy. W płycinie zamontowana została brązowa aplika z motywem wazy z kwiatami i owocami.

Etażerka to mebel, który wszedł w użycie we Francji w drugiej połowie XVIII wieku. Szczególną popularność zyskała w XIX wieku, kiedy jej forma początkowo prostej, kilkukondygnacjowej półki wspartej w narożach słupkami rozwinęła się i wzbogaciła. Pojawiły się etażerki kątowe, wiszące i przypominające kredens. Służąc do prezentacji książek i bibelotów z czasem została wyparta przez szafki biblioteczne i serwantki, ułatwiające ochronę cennych przedmiotów przed kurzem.