Szafka kątowa

Jedna z pary niskich szafek kątowych wspartych na czterech nóżkach (trzy z przodu, jedna z tyłu), z dwoma jednoskrzydłowymi drzwiczkami [zamykanymi na zamki]). W jej wnętrzu znajdują się dwie półki. Przód szafki jest lekko sfalowany symetrycznie w stosunku do jego osi. Na wierzchu profilowany blat z marmuru [nie oryginalny] dopasowano kształtem do wybrzuszeń przedniej ścianki. Przód szafki fornirowany orzechem; skrzydła drzwiczek zdobione bogatą intarsją w układzie geometrycznym, z motywem ukośnej kratki, z piramidą w każdym polu, otoczonej pasami forniru tworzącego motyw rybiej ości. Boczne krawędzie szafki, pionowa listwa na głównej osi oddzielająca drzwiczki dekorowane pojedynczym żłobkowaniem wypełnionym mosiężną listwą i otoczone ramką z brązu zdobioną motywem kymationu. Dolny gzyms ponad nóżkami pokryty mosiężną listwą.

Okucia dziurek do klucza w kształcie kartuszy. Na przedniej nodze na osi szafki symetryczna kompozycja palmety i  rozchylonych liści akantu, na bocznych nogach połówki takiej samej plakietki rozciętej na osi.

Francuskie szafki kątowe fornirowane orzechem, zdobione brązami rejestrowane są w inwentarzu pałacu wilanowskiego wykonanym na polecenie ks. Izabeli Lubomirskiej w 1893 r. w narożnych gabinecikach apartamentów królewskich. Opisywana szafka znajdowała się w Gabinecie Zwierciadlanym królowej. Kilka lat później przekazana została wraz z innymi meblami i całym pałacem córce księżny Aleksandrze Potockiej i jej mężowi Stanisławowi Kostce Potockiemu twórcom muzeum w Wilanowie.

AK

apartament ks. I. Lubomirskiej, wilanowska kolekcja, warsztat francuski, meble szafkowe