Sosjerka serwisowa z herbem Lubomirskich Szreniawa

Sosjerka serwisowa z herbem Lubomirskich Szreniawa. Sosjerka z serwisu obiadowego w stylu klasycystycznym wykonanym w manufakturze porcelany w Wiedniu około 1806-1807 r. Wytwórnia ta powstała w 1718 r. jako druga w Europie, po Miśni, manufaktura porcelany, działała do 1864 r. Serwisy obiadowe, śniadaniowe, do herbaty, kawy i czekolady stanowiły zasadniczą część produkcji wiedeńskiej wytwórni, zwłaszcza od 4 ćw. XVIII w. Sosjerka została zakupiona przez muzeum w Łańcucie w 1982 r. wraz z innymi naczyniami należącymi do serwisu obiadowego. Sosjerka jest owalna, z pokrywką z okrągłym złoconym uchwytem, na łódkowatej podstawce. Zdobiona jest złoconymi paskami i malowanym herbem Lubomirskich Szreniawa z krzyżem maltańskim. Zapewne serwis, którego część stanowiły zakupione przez muzeum naczynia należał do Henryka Lubomirskiego (1777-1850), który był wychowankiem księżny Izabeli Lubomirskiej (1736-1816), właścicielki łańcuckiego zamku. Monogram wiązany HL namalowany jest czarną farbą na spodzie niektórych naczyń tego serwisu. Henryk Lubomirski był kawalerem maltańskim od 1796 r.

Barbara Trojnar