Szkatułka

Wykonano ją w augsburskim, siedemnastowiecznym warsztacie o czy świadczy wybita sygnatura z szyszką pinii i ostatnimi literami słowa EBEN. Jej konstrukcja nawiązuje do form architektonicznych. Czarna hebanowa powierzchnia stała się tłem dla niezwykle rzadkich [z racji żmudnego procesu poszukiwań minerału] i bardzo cennych dekoracji wapieniem zwanym pietra paesina pochodzącym z okolic Florencji. Nazywano go kamieniem pejzażowym, ruinowym ze względu na jego malarskie walory pozwalające tworzyć niepowtarzalne nostalgiczne kompozycje odległych wedut, krajobrazów. Te unikatowe obrazy będące dziełem natury były wysoko cenione na dworach królewskich. Stosowano je w dekoracjach ekskluzywnych mebli.

Wilanowska szkatułka zdobiona jest dwudziestoma dwoma płytkami marmurowymi. Najokazalsza, umieszczona na wieku przywołuje widok wulkanu podczas erupcji. Pomimo zmian dekoracji i konstrukcji wprowadzonych przed wiekami przez użytkowników (dodane w XVIII w złocone okucia, czy późniejsza dodana w szufladzie kaseta, z podziałem na nieregularne komory w układzie symetrycznym, lub papierowa wyklejka wnętrza) obiekt ten pozostaje jednym z najcenniejszych eksponatów.

Szkatuła wymieniona jest w inwentarzu spisanym po śmierci Augusta Potockiego w 1867 r. eksponowana w Apartamentach Królewskich w zamkniętej markietowanej szafie witrynowej.

unikatowy, Apartamenty Królewskie, muzum Augustostwa Potockich, pietra paesina, warsztat augsburski.