Kanapa L.XIV

Kanapa o prostej konstrukcji: prostokątnym siedzisku połączonym z oparciem pleców lekko odchylonym do tyłu, wspartym na sześciu nogach o przekroju kwadratu. Nogi połączone dwoma krzyżowymi wiązaniami. Kształt górnej krawędzi oparcia pleców, nóżek kanelowanych tralek nóżek czne poręcze umocowane w oparciu i połączone podporą z siedziskiem Jest to jedna z zespołu dwóch zachowanych kanap barokowych należących do grupy najstarszych mebli w zbiorach wilanowskich, wchodzących w skład stałego wyposażenia apartamentów królewskich; Sypialni Króla i Sypialni Królowej.

Ich konstrukcje są identyczne, różnią się natomiast tkaniną kryjącą części tapicerowane zgodnie z zasadą obowiązującą we wnętrzach pałacowych. Ściany, zasłony, kotary i meble były elementami starannie przemyślanej przez projektantów wnętrz kompozycji przestrzennej, i współgrały z dekoracjami malarskimi, rzeźbiarskimi w tych pomieszczeniach. Te same tkaniny, które zdobiły ściany komnat pokrywały meble. W XVIII w. ściany Sypialni Króla były pokryte blamarantowym welurem w zestawieniu z biało-srebrzystą gładką tkaniną, obszyte złotymi galonami. Taką samą dekorację otrzymała kanapa, taborety, bankietki. Oryginalny welur z czasem uległ degradacji; aby ocalić go przed nieodwracalnymi skutkami zmian wilgotności, temperatury, promieni słonecznych zastąpiono go kopią wykonaną z niezwykłą starannością. Obecnie ścianom Sypialni Króla przywrócono pierwotny koloryt blamarantu (umierającego błękitu) i w ślad za nimi kanapie, taboretom i bankietkom.

AK

Mebel barokowy, Apartamenty Królewskie, kolekcja wilanowska, welur blamarantowy.