Talerz z bukietami kwiatów na reliefowym lustrze

zieloną farbą naszkliwnie "I", jeszcze niżej "27.".Po prawej ślady brązowej (złotej?) farby na szkliwie "30."?; pod szkliwem w tej samej partii podstawy, przy krawędzi ledwie widoczne wgłębne: "L C" (?, dwie kreski?) oraz "153"?.

Porcelanowy talerzyk deserowy ozdobiony mocno wypukłym plastycznym reliefem. Kołnierz podzielono na dwie strefy dekoracji – zewnętrzną z mięsistymi liśćmi akantu i wewnętrzną ze wzorem geometrycznym. Białe lustro (wnętrze) talerza także zostało ozdobione reliefem z motywami rozetek, liści i rocaille’ów, a dodatkowo trzema bukietami malowanych naszkliwnie kwiatów.

Talerz powstał na początku XIX wieku, kiedy to manufaktura miśnieńska powoli podnosiła się z kryzysu spowodowanego wojnami napoleońskimi i wprowadzała na rynek nowe wzory. W tym okresie powierzchnie naczyń (także te, które najczęściej pozostawiano gładkie – takie jak wnętrza talerzy) pokrywała bogata reliefowa dekoracja. Często pojawiały się wzory geometryczne, produkowano na przykład naczynia mające przypominać modne francuskie i czeskie rżnięte szkło. Obficie stosowano także elementy złocone, co widać na przykładzie opisywanego zabytku. W tym okresie wynaleziono kilka nowych sposobów złocenia przedmiotów. Naczynia zdobione tymi metodami były tańsze w produkcji, szybko znajdowały więc nabywców. Niestety cierpiała na tym jakość wyrobów – tak ich trwałość (złoto ścierało się szybciej), jak i ich estetyka (złocenie nie wyglądało tak dobrze, jak to wykonane tradycyjną metodą).

Wilanowski talerzyk deserowy stanowi doskonały przykład typowego XIX-wiecznego naczynia użytkowego. Nie jest niestety odnotowany w żadnym z historycznych inwentarzy wilanowskich - nawet jeśli był on na wyposażeniu rezydencji, to przedmioty tego typu często były w tych spisach pomijane.