Taboret

Taboret o kwadratowym siedzisku na czterech wygiętych esowato nogach „cabriole” z płaskimi stopkami, połączonych u dołu wiązaniem w kształcie antytetycznie połączonych liter Ɔ C przywodzących skojarzenie z monogramem rodziny Czartoryskich właścicieli Wilanowa w latach 1729-1750. Analogiczny monogram umieszczony jest na osiemnastowiecznej lektyce Czartoryskich zachowanej w zbiorach wilanowskich. Gładkie, złocone powierzchnie konstrukcji taboretu obwiedzione są na krawędziach nóg delikatnym półwałkiem płynnie przechodzącym w  lekko sfalowaną krawędź kargi zdobioną na osi boków okrągłymi medalionami. Siedzisko z wysoką płaską poduszką pokryte jest tkaniną obszytą galonem.

Taboret jest jednym z zespołu 27 zachowanych tego typu mebli stylistycznie zbliżonych do taboretów saskich, znajdujących się w drezdeńskich pałacach Augusta II. Różni się od nich detalami: brak mu regencyjnych motywów reliefowej dekoracji na  nóżkach i kopytek na ich zakończeniach.

„Saskie” taborety weszły w skład wyposażenia zarówno apartamentów królewskich jak i mieszkalnych pałacu wilanowskiego w drugiej ćwierci XVIII w. Tkaniny kryjące poduszkę siedziska były często zmieniane - dopasowywane do obicia ściennego pomieszczenia w którym się znajdowały.

W XX. w. stanowiły wzór do rekonstrukcji taboretów w Zamku Królewskim w Warszawie.

AK

Apartamenty królewskie, wilanowska kolekcja, warsztat saski, meble siedziskowe, Czartoryscy