Biureczko

Niewielkie biurko wykonane zostało na początku XVIII w. na fali fascynacji właścicieli Wilanowa meblami angielskimi w stylu królowej Anny, czy nieco późniejszym Jerzego I. Meble te charakteryzowały się elegancją uproszczonej formy i dekoracji, wysokim gatunkiem materiału (włoskiego orzecha) i funkcjonalnością. Niewielkie biurko o prostopadłościennym korpusie wspartym na sześciu niskich prostych nogach wyposażone jest w dwie szafki z półkami, trzy szuflady i rozkładany blat kryty suknem opierany na wysuwanych spod niego listwach. Konstrukcja fasady wprowadza trójdzielny podział; części boczne zajmują prostokątne, jednoskrzydłowe drzwiczki szafek, część środkowa w formie nieco cofniętej arkady mieści szuflady. Podziały płaszczyzn akcentowane są delikatnymi ćwierćwałkami, gzymsami, a przede wszystkim intarsją. Pasy jaśniejszego drewna podkreślają kształty ścianek, wyznaczają płaszczyzny zdobione fornirem o symetrycznych kompozycjach usłojenia z wyraźnym odniesieniem do osi głównej mebla. Zasadom symetrii podporządkowane jest rozmieszczenie złoconych szyldów okuciowych zamków; na drzwiczkach ze względów kompozycyjnych dla zachowania odpowiednich proporcji w symetrycznym układzie umieszczono dwa dodatkowe, t.zw. ślepe szyldy bez zamków.

Walor kolorystyczny i fakturowy daje materiał, z którego mebel został wykonany - orzech włoski o ciepłym brązowym kolorze i atrakcyjnym usłojeniu tworzącym naturalny ornament. Woskowanie powierzchni wydobywa głębie koloru i nadaje jej lekki połysk. Złocone, rytowane szyldziki podnoszą rangę estetyczną mebla.

Biurko spełnia wszystkie wymogi stylu królowej Anny. Styl ten naśladowany był przez warsztaty saskie. Meble z orzecha wykonywane były również na zlecenie właścicielki Wilanowa Elżbiety Sieniawskiej.

AK

wilanowska kolekcja, meble orzechowe