Zydel

Krzesło, zwane też zydlem, to mebel charakteryzujący się trapezowatym siedziskiem, często o ściętych narożnikach i oparciem symetrycznie i bogato profilowanym, wpuszczanym w deskę siedziska. W części centralnej oparcia wycięty jest otwór służący jako uchwyt, najczęściej w kształcie serca. Krzesła takie popularne były na Pomorzu Zachodnim, w tym na ziemi pyrzyckiej w XIX i 1. połowie XX wieku, przy czym w XX stuleciu w większości zrezygnowano z malatury. Meble dziewiętnastowieczne w regionie pyrzyckim, w tym zydle, były dekorowane malaturą. Prezentowane krzesło ma typową dla tego regionu kolorystkę. Wzory są naniesione ciepłymi barwami na „zimne” tło, w tym przypadku kolor ciemnoniebieski. Motywy kwiatowe w kolorze czerwonym, zielonym i żółtym pokrywają oparcie, często zwane zapleckiem oraz siedzisko. Kwiaty o płaskich główkach połączone są ze sobą wijącą się esowato czerwoną linią, szczególnie na oparciu. Malatura ta zachowuje symetrię całego zaplecka, którego oś wyznaczają wycięcia w kształcie stylizowanego kwiatu na jego górnej krawędzi oraz serca poniżej. Finezyjne profilowanie oparcia czyni go wizualnie „lekkim” w stosunku do większego, masywnego siedziska o ściętych narożnikach i wspartego na szeroko rozchylonych czterech nogach, okrągłych w przekroju. Nogi wpuszczone są w dwa spągi zamontowane pod spodem siedziska.

Iwona Karwowska