Sobieski Jakub Ludwik (1667-1737) - portret

Królewicz polski Jakub Ludwik Sobieski przedstawiony został w wieku młodzieńczym. Ubrany w zbroję typu zachodnioeuropejskiego, z upiętym broszą na lewym ramieniu szkarłatnym płaszczem. Dodatkową ozdobą jest zawiązany na szyi szal z haftem richelieu. Malarz świadomie stosuje zawężoną paletę barw, które zupełnie wystarczają mu do scharakteryzowania panicza. Rysy twarzy i fryzura zbliżone do wizerunku królewicza na wspólnym portrecie z Janem III, przypisywanym Jerzemu Eleuterowi Szymonowiczowi-Siemiginowskiemu (nr inw. Wil. 1154).

Pierworodny syn króla Jana III zajmował nadrzędne miejsce w polityce dynastycznej ojca, który marzył o uczynieniu go swym następcą. Władca nie ustawał w wysiłkach zapewnienia synowi elekcji po własnej śmierci, promując go w czasie całego swojego panowania. Nie zaniedbał nawet wyboru znamienitych rodziców chrzestnych – gwarantów opieki i przychylności. Ojcem chrzestnym Jakuba był król Francji, Ludwik XIV, natomiast matką chrzestną – Henryka Maria de France, królowa Anglii, Szkocji i Irlandii. Kluczem do przyszłych profitów miała być także służba krajowi; król powierzał synowi zadania państwowe oraz zabierał go na wyprawy przeciwko Turkom. Jakub wprawiał się także w dyplomacji – przemawiał w imieniu ojca w senacie, pod nieobecność monarchy przyjmował zagranicznych posłów. Młody królewicz wsławił się podczas bitew pod Wiedniem i Parkanami. Sobieski uznał, że przepustką do władzy dla syna w Polsce byłoby osadzenie go na obcym tronie (np. w Siedmiogrodzie czy w Mołdawii), jednakże jego liczne starania zawsze kończyły się niepowodzeniem. Również po śmierci ojca, Jakub próbował zawalczyć o polski tron, ale nigdy mu się to nie udało. Również Maria Kazimiera Sobieska nie wykazała się zaangażowaniem w elekcję najstarszego syna, z kolei bracia, zarówno Aleksander jak i Konstanty poparli Jakuba. Na wysiłki Sobieskich nieprzychylnie patrzyła szlachta, która upatrywała w nich zamachu na swa wolność. O dynastycznych zakusach świadczyć może królewski płaszcz częstokroć spowijający na portretach sylwetkę królewicza.

Obraz pochodzi prawdopodobnie z kolekcji Augusta i Aleksandry Potockich, nabyty został przed 1877 rokiem.