Leszczyńska Maria (1703-1768) - portret

Przedstawiona na portrecie Maria Leszczyńska ubrana jest z dużą dbałością o każdy detal. Właściwy oficjalnym wizerunkom przepych form i kolorów, z mocą daje tu o sobie znać. I tak, pozująca przy kolumnie, na tle udrapowanej, seledynowej zasłony, kobieta wystrojona jest w wydekoltowaną brokatową, bogato haftowaną w motywy florystyczne suknię z misternie wykonanymi koronkowymi rękawami. Wytwornym gestem lewej dłoni podtrzymuje połę szarobłękitnego królewskiego płaszcza haftowanego w złote lilie heraldyczne i podbitego gronostajami. Jej pudrowaną fryzurę zdobi bukiecik błękitnych kwiatów, a szyję błękitna kokardka. Z prawej strony na poduszce położona jest korona.

Maria Karolina Zofia Felicja Leszczyńska herbu Wieniawa (ur. 23 czerwca 1703 w Trzebnicy, zm. 24 czerwca 1768 w Wersalu), młodsza córka króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego i Katarzyny Opalińskiej, była polską królewną, królową Francji w latach 1725–1768 jako żona Ludwika XV (a więc najdłużej panującą królową Francji). Na wybór Marii na małżonkę królewską przemożny wpływ miała Markiza de Prie, kochanka księcia de Condé.

Ślub Marii i Ludwika XV odbył się 4 września 1725; Maria nie zawiodła pokładanych w niej nadziei i urodziła 10 dzieci. Jednakże szczęście małżeńskie nie było długotrwałe, wkrótce przyćmiły je liczne romanse króla i obecność ciągle zmieniających się jego oficjalnych metres. O większości zdrad Maria doskonale wiedziała i z trudem się z nimi godziła.

Była osobą wykształconą i pełna taktu, bardzo ceniona przez poddanych. Jej kulturalnym wkładem w życie dworu wersalskiego było urządzanie cotygodniowych koncertów polskich chórów; ponadto miała okazję poznać młodego Mozarta i jego siostrę, Marię Annę.