Piotr I car (1672-1725) - portret

Przystojny, młody jeszcze mężczyzna nieco nieufnie, choć wprost spogląda na malarza. Ściągnięte brwi i władcze spojrzenie cara czynią jego twarz nieprzystępną. Ma on długie, ciemne włosy i krótki wąsik. Reprezentacyjny ubiór składa się ze stalowej zbroi ozdobionej złoconymi, dwugłowymi orłami i umocowanego przy szyi brylantowego guza. Wysunięta nieco przed postać prawa ręka wsparta jest na krótkiej inkrustowanej drogimi kamieniami lasce. Na lewą rękę opada czerwony płaszcz. Z lewej strony na podwyższeniu leży korona władcy. Jest ona dużych rozmiarów, wykonana ze wschodnim przepychem. Portret zakomponowany jest w owalu wpisanym w prostokąt. U góry z lewej białą farbą, kursywą napis: „Pierre le Grand”.

Piotr I Wielki (1672-1725) z dynastii Romanowów, syn cara Aleksego I Romanowa i Natalii Naryszkiny, był ostatnim carem Moskwy i pierwszym carem Wszechrosji. W 1697 r. wmieszał się w polską elekcję, wspierając wybór Augusta II Mocnego na króla Rzeczpospolitej Obojga Narodów. W latach 1697-1698 odbył podróż po Europie Zachodniej, oficjalnie w celu reaktywowania Świętej Ligi, mającą jednak cel edukacyjny w tle. Piotr podpatrywał zachodni styl życia i obyczaje, studiował współczesną myśl techniczną. Na podstawie tych doświadczeń po powrocie do kraju zaczął wprowadzać szereg reform. Na arenie międzynarodowej zaangażował się w trwającą ponad 20 lat wojnę ze Szwecją. W jej trakcie (1712) przeniósł stolicę Rosji z Moskwy do założonego przez siebie Petersburga. Zwycięstwem nad Połtawą (1709) zagwarantował Rosji wpływy nad Bałtykiem, a traktat pokojowy w Nystadt przyznawał jej Ingrię, Karelię, Estonię i Inflanty. Sukcesy te spowodowały, że senat nadał mu przydomek „Wielki”. Ostatnie lata życia spędził, powiększając rosyjskie posiadłości na wschodzie.

Nie udało się odnaleźć bezpośredniego pierwowzoru obrazu. Upozowanie bez wątpienia należy do ulubionych przez cara. Najwięcej analogii zdaje się zdradzać rycina reprodukowana w książce: Portrait of the Russian Emperor Peter I, the Great in the old book The Engraved Portraits, t. 3, D. Rovinskiy, St. Petersburg 1886, ślady podobnych inspiracji nosi też np. portret z Ermitażu (Andrey Matveyev, Rosja, po 1717, nr inw. ЭРЖ-3298).