Wenus z Marsem

Ten szaro-fioletowy namiot z nakrytym łożem to miejsce miłosnej schadzki Marsa z wyczekującą go Wenus. Naga kobieta, przepasane ma jedynie biodra, obejmuje mitycznego wodza, któremu krepujące elementy stroju pomagają zrzucić dwa amorki. Jeden zdejmuje złoty sandał, drugi odpina miecz. Na ziemi leżą już tarcza i lanca. Bliskość przeradza się w miłosny uścisk pary. Opisana scena zajmuje środek i lewą stronę kompozycji, prawa otwiera się na las: widzimy różnorodne drzewa, wśród których lśni się tafla wody. Przemyślana kolorystyka wraz z nienagannym rysunkiem świadczą o klasie artysty.

Louis de Silvestre (ur. 23 VI 1675 w Sceaux, zm. 11 IV 1760 w Paryżu) doskonały wyraziciel stylu francuskiego dworskiego baroku, był uczniem Charlesa Le Bruna, od 1709 r. profesorem akademii królewskiej w Paryżu. Zasłynął jako nadworny portrecista królewski. W latach 1716-1748 przebywał na dworze saskim w Dreźnie, gdzie tworzył wizerunki króla i znanych osobistości epoki saskiej mające na celu ukazanie splendoru i godności portretowanych, a także wykładał w malarstwo. Przebywał też w Warszawie, gdzie wykonał dekoracje Pałacu Saskiego. Mniej znany jest jako malarz scen mitologicznych, choć i w tym aspekcie jego dorobek jest imponujący. W Wilanowie zachowało się wiele prac o tej tematyce, scena omawiana i bliźniacze jej zdobią apartamenty królewskie jako supraporty.

Obraz pochodzi ze zbiorów Izabeli Lubomirskiej.