Oprawa papeterii

Oprawa obszyta jest na zewnątrz szarym, a wewnątrz zielonym jedwabiem. Na pierwszej stronie okładki wyhaftowano ściegiem wypukłym dwa białe żurawie i dwie małe sosny z różowym księżycem w tle. Żurawie, które są symbolem długowieczności, potraktowane zostały przez wykonawcę jak relief. Ich pióra zostały oddane półplastycznie i bardzo drobiazgowo. Z kolei mniejsze sosny i trawa u ich podstawy wyhaftowane zostały bardziej płasko, co wprowadza perspektywę do przedstawienia. Z kolei duża tarcza księżyca płaska i niecałkowicie wyhaftowana sugeruje porę dnia – zmierzch lub świt spowity mgłą.

Tkaniny haftowane są efektem pracy wielu artystów i rzemieślników. Począwszy od projektantów, poprzez tkaczy, farbiarzy, a na końcu hafciarzy. W Chinach wartość haftu była znacząco wyższa od europejskiej „robótki ręcznej”. Historia chińskiego hafciarstwa to dzieje poszukiwań coraz to nowych, bardziej pomysłowych ściegów w celu uzyskania bogatszej dekoracji. Wypukły, reliefowy efekt haftu nadawał tkaninie niepowtarzalną wartość estetyczną. Haft wykonywano przy pomocy ramy, na której rozpinano tkaninę, czyli podłoże (rozmiary ramy zależne były od wielkości dzieła). Istotny też był wybór nici, ich barwy oraz igieł, których wielkość zależała od wymiarów i rodzaju motywu. Jedwab znacznie bardziej nadaje się do haftu od bawełny czy wełny, których włókna są krótsze. Jedwab umożliwia też różne stopnie skręcenia przędzy, co pozwala na uzyskanie zróżnicowanych efektów. Mnogość używanych w Chinach technik hafciarskich jest dowodem wielowiekowej tradycji i pomysłowości ich twórców.

Katarzyna Paczuska