Kroczący

Od lat 90. XX w. w grafikach, rysunkach i rzeźbach Teodora Boka odnajdujemy inspiracje sztuką prymitywną, klasyką nowoczesnej awangardy, ale i sztuką codzienności. Artysta tworzył wielkoformatowe figury konstruowane z różnej wielkości i kształtu drewnianych części. Mimo użycia tak nieoczekiwanych komponentów w figurze bez kłopotów rozpoznajemy postać kroczącego mężczyzny. Słusznie nasuwa się skojarzenie z twórczością włoskiego rzeźbiarza Alberta Giacomettiego, którego dzieła Bok podziwiał w leżącym opodal Kopenhagi Muzeum Sztuki Współczesnej Louisiana (zob. list do Ewy Kuryluk wysłany 2 lipca 1973 r.). Rzeźbom Boka mimo pozornie konstrukcyjno-mechanistycznego podejścia, nie brakuje jednak wyrazu, co widać także w tej pracy. Głowa wykonana z jednego kawałka drewna, bez oczu i ust, z nosem sugerowanym przez krótki, okrągły kawałek drewna wmontowany w kwadratowy otwór, podobnie jak gruszkowy tułów – z widocznymi na całej powierzchni różnego kształtu elementami sugerującymi wypustki, kończyny i penisa, pełne są energii, mocy maszyn, ale i ludzkiej kruchości. Zaś ciężkie, grubo ciosane saboty na nogach przywołują figurę mitycznego wędrowca.

Renata Piątkowska