Waza z uchwytami

Porcelanowa waza z uchwytami, o cylindrycznym kształcie z brakującą pokrywą. Ozdobiona kwiatową dekoracją inspirowaną Dalekim Wschodem, malowaną podszkliwnie kobaltem oraz farbami naszkliwnymi w kolorach czerwieni żelazowej, różu i zieleni. Niektóre kontury roślin i ornamentów zostały podkreślone subtelnym złoceniem. Takie zdobienie powstało pod wpływem japońskiej porcelany w stylu Imari, pochodzącej z miasta Arita, a importowanej do Europy z położonego niedaleko portu Imari, skąd została zaczerpnięta jej nazwa.

Naczynia w tym stylu cieszyły się ogromną popularnością w XVII i XVIII-wiecznej Europie. Ich kopie, a później także luźno inspirowane stylistyką japońską przedmioty powstawały także w Miśni – już od pierwszych lat funkcjonowania fabryki. August II Mocny, inicjator powstania wytwórni i posiadacz imponującej kolekcji dalekowschodniej porcelany, zlecał wytwórni kopiowanie cennych przedmiotów ze swoich zbiorów.

W Miśni powstawały naczynia wytwarzane w kilku technikach – te o formie cylindrycznej toczono na kole garncarskim, natomiast kształty których nie można było w ten sposób uformować odciskano z form gipsowych. Były więc łatwo powielalne, a częstą praktyką było ozdabianie naczyń wyciśniętych z tej samej formy w różny sposób – przez co możliwa była produkcja większej ilości różnych wzorów bez konieczności wytwarzania kolejnych form. Często tych samych kształtów używano w Miśni przez wiele lat, unowocześniając ich zdobienie i dopasowując do obowiązującej mody. W innych kolekcjach można więc odnaleźć wazy o formie identycznej do wilanowskiej, ale odmiennej dekoracji. Sam kształt wazy nazywany był pot-a-oile. Nazwa ta wywodzi się od hiszpańskiego dania olla podrida – rodzaju gulaszu z różnych rodzajów mięsa z warzywami, gotowanego w jednym garnku. Naczynie służyło do serwowania na stół zup lub potraw o konsystencji lekko płynnej na stół.

W Wilanowie wazka była obecna już po 1850 roku, eksponowano ja w Salonie Lubomirskiej.

Agnieszka Żuber