Henrietta Anna Księżna Orleańska - portret

Portretowana Henrietta Anna Stuart siedzi zwrócona ¾ do widza. Na pierwszym planie wzrok przyciąga bufiasty rękaw lewego ramienia, którego niebieski kolor podobnie jak srebrzysty stanik wykończony jest cielistą tiulową falbanką. Kobieta lewą ręką przytrzymuje gronostajowy płaszcz, którego poła przesłania prawe ramię. Fryzura, makijaż i dodatki z pereł służą upiększeniu modelki. Miłe oku jest zestawienie kolorów dopełniających, błękitu i oranży w ich wielu odcieniach.

Widzimy tu najmłodsze dziecko króla -  i , pierwszą żonę Filipa księcia Orleańskiego, brata Ludwika XIV, znaną jako Minette. Urodziła się Bedford House, w , w burzliwym czasie wojny domowej. Zaledwie dwa tygodnie po jej urodzinach matka, zmuszona do ucieczki z kraju, zostawiła niemowlę pod opieką Lady Villiers. Dane im było spotkać się dopiero po dwóch latach, lecz po ścięciu Karola I zamieszkały razem na stałe na francuskim dworze (pod opieką bratanka Henrietty Marii, Ludwika XIV).

W wieku lat 17 (31 marca 1661), Henrietta Anna poślubiła swojego kuzyna, Filipa I Burbona, księcia Orleanu, a brata Ludwika XIV. Podobnie jak małżeństwo jej matki, także i to nie należało do szczęśliwych. Filip z jednej strony był chorobliwie zazdrosny o żonę i znęcał się nad nią, a z drugiej przedkładał nad jej towarzystwo swych faworytów, narażając ja na szyderstwa. Henrietta Anna zaprzyjaźniła się za to z jego bratem, Ludwikiem XIV i nawet krążyły plotki o ich rzekomym romansie. Do momentu, gdy Ludwik zakochał się w jednej z dam dworu, i Henrietta Anna odeszła w zapomnienie. Gdy jednak zmarła młodo, nie pozostawiwszy męskiego potomka (synek Filip Karol, książę de Valois, zmarł w wieku dwóch lat), Ludwik XIV ogromnie po niej rozpaczał, znacznie bardziej niż mąż, który rychło ożenił się ponownie z , z nadzieję zapewnienia sobie męskiej sukcesji.