Ludwika, córka Ludwika XV - portret

Obraz utrzymany w delikatnej, pastelowej kolorystyce. Róż sukni i kwiatów zestawiony jest z błękitem nieba, waza z piaskowca z zielenią drzew. Dziewczynka ubrana jest według mody francuskiej, w suknię z krynoliną obficie dekorowaną koronkami zakrywającymi całkowicie stanik i krótkie rękawy. Pudrowane włosy udekorowane są kwiatkami i perłami. Na twarzy maluje się beztroski uśmiech. Dziecko z gracją przytrzymuje girlandę splecioną z różnokolorowych kwiatów. W tle po lewej drzewo, a po przeciwnej waza z pnącą różą.

Ludwika Maria de France (ur. 15 lipca 1737, zm. 23 grudnia 1787) była najmłodszym z dziesięciorga dzieci króla Ludwika XV i królowej Marii Leszczyńskiej. Urodziła się w pałacu w Wersalu. Nazywana była Madame Louise (Madame Ludwiką). Wychowała się w opactwie w Fontevraud-l’Abbaye, razem ze swoimi starszymi siostrami: Madame Wiktorią, Madame Zofią i Madame Felicją (która zmarła w wieku 8 lat), na dwór królewski powróciła w 1750. Od początku rodzice nie mieli dla niej sprecyzowanych planów matrymonialnych.

W 1770 ku ogólnemu zdumieniu otoczenia, poprosiła swojego ojca, aby pozwolił jej wstąpić do zakonu karmelitanek. Chciała w ten sposób czynić pokutę za złe prowadzenie się ojca. Dołączyła do zakonu o surowej regule w Saint-Denis pod Paryżem i  przybrała imię Teresy od świętego Augustyna. Przed śmiercią (niewykluczone, że została otruta) zawołała: „Au paradis! Vite! Au grand galop!” (Do nieba! Szybko! Galopem!). Jej grób (razem z innymi) został zniszczony w czasie rewolucji francuskiej. Zmarła w opinii świętości, czczona jest jako Służebnica Boża Kościoła katolickiego; od 19 czerwca 1873 toczy się jej proces beatyfikacyjny.

Portret wilanowski jest kopią wizerunku pędzla Jeana-Marca Nattiera przechowywanego w Wersalu.