Naczynie na imbir z pokrywką

Chińskie porcelanowe naczynie na imbir charakteryzuje się owoidalnym kształtem z wysokimi ramionami i z cylindryczną, często płaską pokrywką. Taki właśnie kształt ma pojemnik na imbir z wilanowskiej kolekcji. Niezwykły kolor naczynia i głębia jego zdobienia powstała poprzez nadmuchiwanie przez rurkę i gazę rozdrobnionego proszku kobaltowego na powierzchnię naczynia, i następnie pokrycie jej szkliwem. Złotą dekorację wykonano po wypaleniu pojemnika malując ją odpowiednio przygotowanym złotem. Zachowała się jedynie fragmentarycznie - ze względu na charakter zdobień najbardziej narażona na zniszczenie. Zachowana dekoracja przedstawia subtelnie i wyrafinowanie wykonany rysunek feniksa i bujnego kwiatu peonii. Pozostała część ornamentyki pozostaje nieczytelna.

Forma naczynia na imbir znana jest od czasów przed naszej ery, od dynastii Qin (221-207 p.n.e.), gdy służyła do przechowywania przypraw. Wzmożony eksport imbiru do krajów zachodnich spowodował, że naczynie służące do przechowywania i transportu tej przyprawy zyskało zwyczajową nazwę pojemnika na imbir. Moda na wyroby dalekowschodnie spowodowała zmianę funkcji naczynia – z dotychczas użytkowej – na dekoracyjną. W kolekcji wilanowskiej znajduje się więcej tego typu przedmiotów, jedno z analogiczną dekoracją. Para tych obiektów najpewniej zdobiła nieistniejące już Pokoje Chińskie na pierwszym piętrze korpusu pałacu, zaprojektowane przez Stanisława Kostkę Potockiego.