Kanapa w typie chippendale

Kanapa na czterech nogach, z trapezoidalnym siedziskiem. Oparcie w formie podwójnego oparcia fotela w wielbłądzi grzbiet. Ramiaki boczne w kształcie pastorałowo zwiniętych wici płynnie przechodzące w ramiak górny, w partii zwojów łączone motywami muszli i zwisów kampanulowych. Deski środkowe oparcia ażurowe, w formie par symetrycznych, płaskich, zwiniętych w pętle taśm, wspartych na parach ceownic połączonych grzbietami, rzeźbionych w chrząstkowe guzki.

Nad siedziskiem ramiaki boczne są przełamane, a ich profil zmienia się z obłego w prostokątny, w zewnętrznej parze przechodząc bezpośrednio w tylne nogi o kształcie maczugowatym, ustawione lekko rozbieżnie i odstawione do tyłu oraz połączone prostym wiązaniem. Przednie nogi kabriolowe, o wyraźnie zaakcentowanym przewężeniu, zakończone masywnymi kulami w czterech szponach.

Poręcze łagodnie esowato wygięte, płynnie przechodzące w esowate wsporni, osadzone w bocznych oskrzyniach tuż za przednimi nogami.

Oskrzynienie proste, skontrastowane z mocno giętymi liniami reszty mebla.

Siedzisko tapicerowane, pokryte kremowym adamaszkiem w deseń przedstawiający barwne bukiety kwiatów w polach otoczonych wicią roślinną i łączonych girlandami kwiatowymi.

Mebel formą nawiązujący do krzeseł „nowego wzoru” projektu Thomasa Chippendale’a, po raz pierwszy opublikowanego w 1754 roku w jego wzorniku The gentleman and cabinet-maker's director.

Zakup od instytucji, 2005.