Pudełko apteczne

Pudełko pochodzi z jednej z łańcuckich aptek, na co wskazuje napis na jego wieczku. W użyciu było ono na początku XX w., a więc w czasie, kiedy w Łańcucie funkcjonowały 3 apteki. Jedna zlokalizowana była przy ul. Rzeźniczej, funkcjonowała jako „Apteka pod Matką Boską”. Mieściła się kamienicy wzniesionej przez firmę Stanisława Cetnarskiego w 1910 r. Jej właścicielem był Józef Wróblewski, a następnie od 1925 r. Włodzimierz Kindraczuk, który w 1939 r. przeniósł ją do sąsiedniego budynku, usytuowanego w narożu Rynku. Prowadzona przez niego apteka była jedyną działającą w mieście w okresie okupacji. Po przeciwnej stornie Rynku znajdowała się kolejna apteka o nazwie „Pod Białym Orłem”. Mieściła się w Kasynie Urzędniczym wzniesionym z fundacji Potockich w 1894 r. Działała tu przez cały okres międzywojenny, a być może od początku istnienia obiektu, aż do lat 50. XX w. Zajmowała trzy zachodnie pomieszczenia parteru i miała osobne wejście od strony zachodniej. Prowadził ją Władysław Borkowski, a następnie Irena Zielińska. Trzecia apteka usytuowana była przy ul. 3 Maja (późniejszej Piłsudskiego). Należała do p. Szłapczyńskiej, żony oficera 10 Pułku Strzelców Konnych, a potem do Jerzego Kwiatka. W okresie wcześniejszym aptekarzami w Łańcucie byli Antoni Swoboda prowadzący aptekę od ok. 1830 r. przy ul Wałowej oraz powstaniec styczniowy Marcin Szulc de Szulcer, który otworzył działalność w 2. poł. XIX w. Warto podkreślić, że w l. 1836-1840 w aptece Swobody praktykował przyszły twórca przemysłu naftowego Ignacy Łukasiewicz.

Joanna Kluz