Wazon porcelanowy montowany w brąz złocony

Porcelanowy wazon na stosunkowo wysokiej stopie płynnie przechodzącej w owoidalny brzusiec, dalej miękko przechodzący w stosunkowo wąską szyję z rozszerzającym się wylewem. W górnej części brzuśca po bokach zaznaczone dwa plastyczne uchwyty. Naczynie ozdobiono dekoracją ze złoconego brązu zaczynającą się od cyzelowanej podstawy obejmującej stopę wazonu przez modelowane plastycznie uchwyty łączące się z oprawą obwodu wylewu. Elementy te dodano później, dostosowując wygląd przedmiotu do gustu europejskiego.

Powierzchnia wazonu została pokryta półprzejrzystym, seledynowym szkliwem z kraklami – w typie porcelany Ge. Kolorystyka ta nawiązuje do jadeitu, który był bardzo cennym i niezwykle pożądanym materiałem w kulturze chińskiej i japońskiej. Pękną barwę szkliwa zdobi dodatkowo krakelura – siatka spękań – w przypadku tego naczynia wykonana celowo, podbarwiana, dla podniesienia wartości artystycznej i wizualnej wazonu.

Historia seladonów - inaczej zielonych wyrobów - w typie Ge, sięga czasów chińskiej dynastii Song (960-1279). Nazwa „Ge” pochodzi o imienia jednego z braci garncarzy Zhang. Legenda opowiada o dwóch braciach pracujących w sławnej manufakturze w Longquan. Głosi ona, iż starszy wynalazł recepturę na seladony ze spękaniami, zaś młodszy dał początek naczyniom również o barwie seledynowej, ale o innych właściwościach i wyglądzie, nazywanych seladonami z Longquan.

Podczas długiego panowania cesarza Qianlong (1735-1796) doskonalono techniki wytwarzania porcelany, ale estetyka nawiązywała do dawnych osiągnięć. Wazon ten powstał z dużym prawdopodobieństwem w jednej z wytwórni w słynnym Jingdezhen podczas panowania Qianlong z przeznaczeniem na eksport do Europy.

W wilanowskiej kolekcji porcelany dalekowschodniej znajdują się jeszcze cztery zbliżone kształtem i dekoracją wazony, tworzące wspólnie garnitur.