Czarka

miejsce powstania: Chiny

twórca (autor, wytwórnia): nieznany

Czarka wykonana w technice emalii na miedzi. Okrągła, rozszerzająca się ku górze, na krótkiej, cylindrycznej stopce. Całą zewnętrzną powierzchnię czarki pokrywa emalia w głębokim kobaltowym kolorze. Zdobią ją gęsto rozmieszczone białoróżowe kwiaty śliwy i gdzieniegdzie zielone gałązki bambusa na tle złotego wzoru przypominającego spękany lód. Powyżej stopki kielich czarki ujęty stylizowanym wzorem z pojedynczych płatków śliwy. Wnętrze naczynia pokryto emalią o barwie turkusowej.

Niezwykle wdzięczny, pełen uroku motyw kwitnącej śliwy i bambusa na spękanym lodzie był popularny w sztuce chińskiej, szczególnie na południu Chin. Nawiązuje do pór roku i symbolizuje rychłe nadejście wiosny.

W wilanowskiej kolekcji zbiorów sztuki dalekowschodniej zachowało się jeszcze pięć przedmiotów o identycznej dekoracji – spodeczek o numerze inwentarzowym Wil.229, cybuch - Wil.231, miednica – Wil.232, czarka – Wil.233 i butla – Wil.234. Obecność wspomnianych przedmiotów w historii pałacu wilanowskiego sięga najpewniej połowy XIX wieku. Butla, miednica i cybuch były prezentowane na Wystawie starożytności w 1856 roku w obecnym Pałacu Tyszkiewiczów – Potockich na ul. Krakowskie Przedmieście 32 w Warszawie jako własność Augusta Potockiego. Świadczą o tym zapisy w „Katalogu wystawy starożytności i przedmiotów sztuki” z 1856 roku. Nie ma pewności co do proweniencji dwóch czarek i spodka.

Hasła kontekstowe: August Potocki, bambus, Pałac Tyszkiewiczów – Potockich, spękany lód, śliwa, Wystawa starożytności 1856

Alicja Łoboda