Pelike w stylu Gnathia

Naczynia o tym kształcie określa się terminem „pelike”. Jest to odmiana amfory, o szerokim dnie, niskim brzuścu i szyjce, która zaczyna się mniej więcej w połowie wysokości naczynia. Po bokach umieszczone są dwa wysokie uchwyty (zwane imadłami). Taki kształt naczyń pojawił się w końcu VI w. p.n.e.

Pelike wykonano w technice często spotykanej w ceramice Starożytnej Grecji. Po lekkim podeschnięciu naczyń uformowanych najczęściej na kole garncarskim ich powierzchnię pokrywano firnisem, czyli delikatną, specjalnie przygotowaną i oczyszczoną glinką bogatą w żelazo. Na szyjce naczynia wydrapano w niej prostą dekorację – dwie falujące linie z odchodzącymi od nich liśćmi i uproszczonymi owocami. Czarny kolor pojawiał się na naczyniu dopiero po wypale w piecu. Najpierw wypalano je w atmosferze z dostępem tlenu, a po osiągnięciu odpowiedniej temperatury odcinano jego dopływ (zamykając otwory pieca i być może dokładając mokrego drewna), dzięki czemu zawarte w wierzchniej glince tlenki żelaza ulegały redukcji i zmieniały kolor z czerwonego na czarny. Glinka ta także lekko się nadtapiała – nadając naczyniom charakterystyczny, satynowy połysk. Dekoracja rytowana – niepokryta firnisem, odsłoniła natomiast kolor gliny.