Tacka

Prostokątna miedziana tacka z wciętymi do wewnątrz narożami, na niskich nóżkach. Barwna dekoracja przedstawia grupę ludzi nad brzegiem rzeki, kierującą się ku kładce przerzuconej przez wodę. W tle wznoszą się góry i pagórki porośnięte drzewami. Scenę obiega ciemnoróżowa ramka i kobaltowy geometryczny ornament. Brzeg tacki obiega dekoracja z motywem roślinnym. Na turkusowym rewersie tacki pośrodku namalowano błękitny motyw kwiatowy.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców. W kolekcji znajdują się jeszcze jedna analogiczna tacka – Wil.220.