Tacka dekoracyjna

Co najmniej od XIII w. zamożni i wykształceni Europejczycy ulegali fascynacji sztuką Dalekiego Wschodu. Nie inaczej było i w Wilanowie. Najpierw król, a potem kolejni właściciele, wraz ze Stanisławem Kostką Potockim, systematycznie wzbogacali zbiory o dzieła sztuki dalekowschodniej. Wśród nich były wyroby oryginalne chińskie i japońskie, produkcje eksportowe inspirowane europejskimi wzorami, ale i takie, których proweniencję źle rozpoznano, a przedmiot nie miał nic wspólnego ze wyrobami chińskimi. W 1895 r. ekspert francuski, przygotowujący opis zastanej w pałacu kolekcji, w witrynie z trzema skrzydłami (nr 5) stojącej w pokojach chińskich wymienił tackę chińską z białej emalii, zapewne tę, która do dziś obecna jest w zbiorach. Tacce, z czasem skorygowano niefortunnie przypisaną proweniencję. Powiązano ją z wytwórniami z dalekich rejonów rosyjskich. To bardzo ciekawy, pojedynczy w kolekcji obiekt. W wypalaną na blasze miedzianej warstwę emalii wtopiono srebrne dekoracje. Sztuką było dostosowanie temperatury wypalania, tak aby srebro nie uległo stopieniu. Płaskie naczynie zdobią starannie wykonane, stosunkowo proste w formie apliki, ułożone w ośmiu symetrycznych polach. W części środkowej, w owalu, przedstawiono Orfeusza grającego na lirze zasłuchanym zwierzętom.