Notgeldscheine Deutscher Stadte 1914-1924 und Lebensmittel- Kriegsnotmarken | Pieniądze zastępcze miast niemieckich 1914-1924 i wojenne znaczki żywnościowe

Prezentowany album kolekcjonerski zawiera seryjne pieniądze zastępcze z początku lat 20. XX wieku i kartki żywnościowe z I wojny światowej. We wstępie pióra Paula Hohnera, handlarza pieniędzmi zastępczymi ze Stuttgartu, będącego projektantem albumu i autorem kolekcji, przybliżono koncepcję pieniędzy zastępczych, kartek żywnościowych i samą ideę powstania albumu.

Na pierwszych 5 kartach z papieru pergaminowego wklejono 41 bonów kolekcjonerskich z lat 1920–1922. Najliczniej reprezentowany, bo aż 35 sztukami, jest rok 1921, 4 bony wydano w 1922, a jedynie 3 w 1920 roku. Większość pochodzi z obecnej Nadrenii Północnej-Westfalii oraz Saksonii-Anhalt – po 7 sztuk, następne z Turyngii i Dolnej Saksonii – po 5 sztuk. Z obszaru Pomorza w kolekcji znajduje się jedynie egzemplarz z Bytowa. Zbiór zawiera najpowszechniejsze, a więc i najtańsze bony dostępne w owym czasie w handlu. Oprócz kolekcjonerskiego rarytasu, bonu wartości 75 fenigów wydanego przez zarząd gminy Neinstedt w Górach Harzu (Saksonia-Anhalt), w zbiorze brakuje cenniejszych okazów.

Od strony 11. album wyklejono 33 kartkami zaopatrzeniowymi na towary reglamentowane – głównie produkty żywnościowe, które między 1916 a 1920 wydała gmina miejska w Stuttgarcie. 4 to kompletne arkusze a 29 sztuk stanowi odcinki z różnych kartek, głównie z lat 1916–1918. W Niemczech, w okresie I wojny światowej, kartki zaopatrzeniowe zwykle wydawano na konkretne miesiące, a realizowano w systemie tygodniowym. Wyjątkiem były kartki na niektóre produkty przemysłowe, np. mydło, które wydawano w systemie półrocznym, a realizowano w systemie miesięcznym. Najwięcej, bo aż 15 odcinków odnosi się do przydziału niskiej jakości mąki chlebowej i wzbogaconego o różne dodatki chleba domowego. W albumie występują również kartki na jaja, masło, cukier, ser, mięso, kaszę, ziemniaki i mydło.

Albumy takie były w różnych konfiguracjach kompletowane przez Hohnera, a następnie sprzedawane jako pamiątki z okresu pieniądza zastępczego lub inflacji.

Mieszko Pawłowski