Moneta witen (Warcisław IX , Barnim VII)

Pod koniec XIV wieku na Pomorzu Zachodnim wprowadzono do obiegu nowe monety, między innymi witeny (witten). Dość szybko stały się one popularnym środkiem płatniczym w basenie Morza Bałtyckiego. Monety te jako pierwsza wprowadziła na rynek Lubeka w 1365 roku, która na potrzeby Związku Hanzeatyckiego ustanowiła jednostkę o nominale wyższym od denara. Witeny o wartości 4 denarów, ważyły 1,3 g i wykonywane były z wysokiej próby srebra. Na Pomorzu bite były aż do 1763 roku. W 1999 roku podczas prac archeologicznych na szczecińskim Podzamczu witeny wraz z innymi srebrnymi monetami pomorskimi odkryto w metalowym naczyniu schowanym pod podłogą jednego z domów przy Targu Rybnym. Wśród nich znajdował się egzemplarz, który wybito za czasów panowania dwóch książąt wołogoskich z pomorskiej dynastii Gryfitów: księcia Warcisława IX (?–1457) i Barnima VII (1403–?), od 1425 roku współrządzących w Księstwie Wołogoskim, części Księstwa Pomorskiego. Po śmierci brata książę Warcisław został jedynym władcą zjednoczonego księstwa. Zasłynął jako inicjator powołania Uniwersytetu w Greifswaldzie, jednej z najstarszych uczelni w Europie. Witen ze skarbu z Podzamcza wybity został w Rostoku – mieście, które w XV stuleciu należało do najbogatszych ośrodków Związku Hanzeatyckiego oraz najważniejszych portów morskich na Bałtyku. W 1381 roku Rostok zawarł umowę monetarną z innymi ośrodkami Hanzy, w wyniku której rozpoczęto bicie witenów.

Małgorzata Peszko