Valliere Ludwika de la, księżna - portret

Obraz przedstawia kobietę, której strój nawiązuje do zakonnego habitu. Powściągliwe spojrzenie i ściśnięte usta nie zdradzają lekkiej nawet emocji. Skromna jest także paleta użytych w kompozycji barw. Kobieta ubrana jest w szarobłękitną szatę, a głowę spowija ciasno okalający twarz i spadający na ramiona i piersi woal. W prawej ręce trzyma książeczkę oprawną w czarny materiał. Za tło ma błękitną zasłonę.

Portret Louise de La Vallière (Françoise Louise de La Baume Le Blanc; 6 sierpnia 1644 - 7 czerwca 1710) nabył Stanisław Kostka Potocki w 1808 r.; w „Pamiętniku Interesów” zanotował: „Mignard Portret na kształt Magdaleny, Pani La Valliere".

Louise była metresą Ludwika XIV od 1661 do 1667. Później została księżną La Vallière i księżną Vaujours. Rzecz rozpoczęła się od intrygi, mającej za zadanie ukryć skandal - domniemany romans księżniczki Henrietty Anny Anglii, z królem Ludwikiem XIV, własnym szwagrem. Mająca pierwotnie służyć (nieświadomie) jako „przykrywka” Louisa okazała się kobietą nieprzeciętną, obdarzoną wdziękiem i wieloma talentami (zamiłowanie do muzyki i śpiewu, umiejętności taneczne i jeździeckie, znajomość książek i literatury) a przede wszystkim niewinną i szczerą w uczuciach. Król zakochał się w niej z wzajemnością.

Louisa urodziła Ludwikowi XIV pięcioro dzieci, z których okres dziecięcy przeżyło dwoje: Marie Anne de Bourbon oraz Louis de Bourbon, książę Vermandois, który zginął podczas wyprawy wojennej w wieku lat 16.

Z niewygasłej wciąż miłości do króla zgodziła się na upokarzającą rolę i zamieszkała razem z aktualną kochanką, Madame de Montespan. Ten niekorzystny układ bardzo odbił się na jej zdrowiu, coraz bardziej nękały ją także wyrzuty sumienia. Pragnęła nawrócenia. Postanowiła opuścić dwór i wstąpić do klasztoru karmelitanek. Mimo sprzeciwu Madame de Montespan dopięła swego (1674). Wcześniej wybłagała przebaczenie królowej. Gdy rok później składała śluby wieczyste jako siostra Ludwika od Miłosierdzia, to właśnie królowa wręczała jej welon. W późniejszym okresie królowa, a także Madame de Montespan (której Louisa wybaczyła) szukały u niej duchowego doradztwa i pociechy. Zmarła po 36 latach życia zakonnego w opinii świętości.