Kanapa

Kanapa na czterech niskich nóżkach, z prostokątnym siedziskiem i oparciem pleców. Oparcie pleców o zaokrąglonych górnych narożach w formie wygiętych rogów ustawionych czubkami do wewnątrz. Pomiędzy nimi biegnie intarsjowany fryz w formie meandrującej wici roślinnej w prostym obramieniu. Oparcia boczne wysokie, odchylone i wywinięte esowato na zewnątrz, płynnie przechodzące w nóżki, od frontu płaskie, o kształcie roślinnej wici, dekorowane intarsjowanym motywem stylizowanego rogu, wypełnionego wicią roślinną. Siedzisko, oparcie pleców oraz oparcia boczne tapicerowane, obite malinowym jedwabiem w paski z wytwórni w Milanówku. Mebel stanowi przykład dojrzałego biedermeieru, dalekiego od prostych, ciężkich, klasycyzujących form jego wczesnej fazy. Płynna, swobodna, wręcz fantazyjna linia oparć bocznych i wygiętych nóżek potęguje wrażenie lekkości, kontrastujące z prostymi płaszczyznami tapicerowanego siedziska, oparcia tylnego i bocznych poduszek. Delikatna intarsjowana dekoracja roślinna dodatkowo rozbija i rozjaśnia gładkie mahoniowe powierzchnie. Kanapa stanowi element kompletu mebli salonowych, na który składa się poza nią stół i dziesięć krzeseł. Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1963 r., przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.