Świadectwo urodzenia Juliusza Pola

Juliusz Pol – jeden z wnuków poety-geografa, syn Marka Stanisława i Marii z Zienkowiczów – późniejszy artysta malarz, urodził się w Warszawie w roku 1878. Dwanaście lat później – być może w związku z ubieganiem się o przyjęcie do gimnazjum, bo na rejestrację poborowych byłoby za wcześnie – nieczytelnie podpisany urzędnik stanu cywilnego w Warszawie, na podstawie ksiąg metrykalnych tamtejszej parafii pw. Wszystkich Świętych, wystawił mu świadectwo urodzenia. Dokument został sporządzony w obowiązującym tam wówczas języku urzędowym – rosyjskim. W styczniu 1907 roku, gdy liczący sobie dwadzieścia dziewięć wiosen Juliusz miał definitywnie opuścić mury krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i podjąć pracę zarobkową, jeden z tamtejszych adwokatów, doktor Ludwik Landy, tłumacz sądowy języka rosyjskiego przy c.k. Sądzie Krajowym w Krakowie, dokonał uwierzytelnionego przekładu treści świadectwa na język polski. Adres kancelarii adwokackiej (ulica Grodzka 1) wskazuje, że mieściła się tuż przy krakowskim Rynku, w XV-wiecznej Kamienicy Celestyńskiej (zwanej tak od nazwiska XVII-wiecznego właściciela Jakuba Celesty – kupca i rajcy miejskiego). Została odbudowana po pożarze miasta z 1850 roku, a w latach 1906–1907 gruntownie przebudowana. Juliusz Pol zgłosił się zatem po tłumaczenie tuż po zakończeniu przebudowy.

Figurujący w treści pieczątki tłumacza Cesarsko-Królewski Sąd Krajowy w Krakowie, jako trybunał pierwszej instancji (obok swego lwowskiego odpowiednika), stanowił element utworzonej na terenie Galicji w roku 1855 jednolitej sieci sądownictwa powszechnego.

Dodajmy, że kościół pw. Wszystkich Świętych (stojący przy obecnym placu Grzybowskim w Warszawie), którego wikariusz ksiądz Wincenty Miechowicz poświadczył dokument urodzenia swym podpisem, to dzieło Henryka Marconiego (1792–1863) – włoskiego architekta od 1822 roku działającego na ziemiach polskich, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli klasycyzmu.