Łopatka do masła

Porcelanowa łopatka do masła to przedmiot niezwykle cenny ze względu na swoją unikatowość – niewiele z tych kruchych i delikatnych przedmiotów codziennego użytku zachowało się do naszych czasów.

Powstała w manufakturze porcelany w Miśni, na co wskazuje niewielka sygnatura wkomponowana w dekorację trzonka – skrzyżowane miecze opatrzone dodatkowo kropką i cyfrą 3. Łopatkę wykonano za pomocą odcisku w formie, a jej powierzchnię ozdobiono ręcznie malowanymi kwiatami i owadami z użyciem podszkliwnego tlenku kobaltu. Technika ta, inspirowana wyrobami dalekowschodnimi, stosowana była początkowo w wyrobach naśladujących stylem przedmioty z Chin. Jednak później była szeroko stosowana na wielu miśnieńskich wyrobach. Warto zwrócić uwagę na dbałość o drobne detale - czerpakowi łopatki nadano ciekawą, karbowaną formę – dzięki niej nabierane masło miało delikatne, ozdobne żłobienia.

Na fragmentach rantu trzonka, symetrycznie po dwóch stronach w pobliżu końca, zauważyć możemy brak połyskującego szkliwa na długości około 2 cm. To najprawdopodobniej ślad po wypale przedmiotu – szkliwo podczas wypału mięknie i topi się, elementy na których przedmiot się wspiera nie mogą być więc nim pokryte – inaczej przykleiłyby się do wnętrza pieca. Łopatkę wypalano najprawdopodobniej na specjalnych podpórkach, których ślad znaczą miejsca pozbawione szkliwa.

Ten niezwykły przedmiot został zakupiony do kolekcji wilanowskiej w 2014 roku, wzbogacając kolekcję przedmiotów związanych z kulturą stołu dawnych epok.