Wazon imari

Waza z grubej porcelany o okrągłym dnie, brzuścu rozszerzającym się ku górze, silnie wybrzuszonym, przechodzącym w szyję, z nałożoną nań kopulastą przykrywką. Na przykrywie złocony uchwyt w postaci motywu „psa Fo” czy „lwa Buddy”. Dekoracja typu „brokatowego” w kolorach czerwonym, zielonym, kobaltowym (niebieskim) i czarnym. Na tle złotym kwiaty piwonii oraz pies Fo, dwa żurawie i para bażantów umieszczone w fantazyjnie wyciętych polach. Na ramionach wazy ptaki Hoo i motywy kwiatowe. Powstał jako wyrób eksportowy do Europy, dekorowany w stylu Imari. Nazwa ta pochodzi od portu w Japonii, gdzie wytwarzano porcelanę, położonego o około 6 kilometrów na południowy schód od Arity, w prowincji Hizen, na wyspie Kyushu. Z portu transportowano wyroby do Europy. Historię porcelany japońskiej datuję się na początek XVII wieku. Naczynia wyrabiano od XVII w. z miejscowych materiałów – glinki kaolinowej, początkowo wzorując się na ceramice chińskiej. Z czasem wielobarwna dekoracja naszkliwna, łączona z podszkliwnie umiejscowionym błękitem stała się charakterystycznym wyróżnikiem stylu. Wzory te zwane były imari. Sprowadzane przez holenderskich kupców cieszyły się w końcu XVII w. wielkim powodzeniem w Europie, wpisując się na stałe do wyposażenia modnych rokokowych i klasycystycznych salonów. W latach 30. XVIII w. rozpoczęto produkcję imitacji imari w Miśni, Delft i innych manufakturach. Japonia, Arita. XVIII/XIX wiek.