Biurko dwuczęściowe, składające się ze stolika i nadstawy. Stolik jest wsparty na czterech lekko zbieżnych nogach o przekroju kwadratu, zakończonych brązowymi sabotami, przypominającymi w formie kapitel, dekorowany ornamentem perełkowym i liśćmi akantu. Na cardze pod szufladą w części przedniej i płycinami w ścianach bocznych biegnie brązowe perełkowanie. Części narożne cargi wypełniają prostokątne płyciny. Zamek szuflady ozdobiony został szyldzikiem z dwiema wolutami i liśćmi z winoroślą w układzie symetrycznym. Szuflada wewnątrz jest zabezpieczona rozsuwanym blatem. Na stoliku ustawiona została dwudrzwiowa nadstawa płaskimi pilastrami w przednich narożach. Nadstawę u góry zwieńcza gzyms, pod którym biegnie wypukło żłobkowany fryz z ryzalitami bocznymi. W płycinach pilastrów narożnych umieszczone są brązowe kariatydy na cokolikach z ornamentem wstęgowym. Drzwiczki są oszklone, wypełnione grafikami ze scenami pasterskimi. Kluczyny zamków opatrzone zostały szyldami w formie roślinnych wici. Wewnątrz szafki nastawy, w jej dolnej części, znajdują się dwie szuflady z uchwytami w formie łezek z ornamentami roślinnymi zwisającymi z rozetek. W części górnej, nad szufladami, są trzy przegrody, z których boczne posiadają półeczki.
Jest to przykład mebla zwanego bonheur-du-jour czyli szczęście dnia. Ten niewielki, ale bardzo praktyczny mebel pisarski wykształcił się we Francji około połowy XVIII wieku. W bardziej rozbudowanej formie posiadał liczne skrytki i szufladki, a nadstawka często miała przeszklone drzwiczki lub wprawione w nie grafiki.
Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.