Okucie końca pendentu księcia Kazimierza VI/IX (1557-1605)

Okucie końca pendentu należy do zespołu srebrnych elementów pasa i pendentu, wydobytych z krypty kościoła zamkowego w Szczecinie, z sarkofagu księcia pomorskiego Barnima X (XII) (1549–1603) lub jego brata Kazimierza VII (IX) (1557–1605). Jest jednym z dwóch tego typu okuć, zdobionych podobnymi motywami ptaków pośród wici roślinnej. Górną część ozdoby, w kształcie łuku w ośli grzbiet, ozdabia trójliść wpisany w pole łuku. Jego środek tworzy okrągła główka nitu, za pomocą którego okucie mocowane było do rzemienia. Rytowane wzory, srebrne na czarnym niellowanym tle, wypełniają szczelnie każdą część okucia.

Badacze łączą srebrne okucia pasa i pendentu z działającym w Szczecinie od lat osiemdziesiątych XVI wieku nadwornym złotnikiem książąt szczecińskich Egidiusem Blancke (czynny od 1581 – zm. 1608), który był autorem m.in. czary księżnej Erdmuty – kryształowej misy ujętej w złotniczą oprawę, z pokrywą zwieńczoną gałązką korala oraz pucharu z muszli nautillusa (oba zabytki w zbiorach Grünes Gewölbe w Dreźnie). Jego inicjałami sygnowany jest też znajdujący się w zbiorach drezdeńskich komplet noży myśliwskich, wykonany w latach dziewięćdziesiątych XVI wieku dla księcia Jana Fryderyka, z okuciami zdobionymi finezyjną, grawerowaną dekoracją. Za jego autorstwem przemawiają zapiski w rejestrze wydatków Barnima X (XII), mówiące o wykonywaniu przez niego dla księcia różnego typu drobnych srebrnych przedmiotów, w tym także zdobionych niellem.

Monika Frankowska-Makała