Lustro wiszące

Lustro stanowiące parę z lustrem Wil.3059 wieszane było na ścianie jako część symetrycznej dekoracji, pełniącej ważną funkcję odbijania blasku słońca w dzień lub blasku świec w żyrandolach i świecznikach, tym samym rozjaśniając wnętrze.

Tarcza zwierciadlana kształtem zbliżona jest do tarczy herbowej. Jej bezpośrednią oprawą jest dwuspadowa czarno-złota listwa ujmująca krawędź. Stanowi ona podstawę do rozbudowanej ornamentalnie ażurowej ramy, składającej się z stylizowanych konsolek flankujących boki, wspierających wolutowo wygięte liście akantu i oplecione nimi. Dół ramy tworzą zestawione przeciwstawnie woluty z liści akantu połączone na osi wielopłatkowym kwiatkiem i trójdzielnym liściem. Górną partię ramy tworzy przerywany gzyms ze stylizowanym manierystycznie lambrekinem ograniczonym od zewnętrznej krawędzi zwojami wolutowymi, w szczycie dekorowany pióropuszem. Prześwity ażurów wypełnione płytkami zwierciadlanymi.

Lustro i jego dekoracje wpisują się w manierystyczną ornamentykę barokową poprzez jego kształt, poprzez charakterystyczne dla tego okresu motywy dekoracyjne oraz prze zestawienie kolorystyczne czerni i złota. Tego typu zwierciadła były dekoracją wnętrz pałacowy jak i sakralnych.

AK

wilanowska kolekcja, warsztat europejski