Madonna z Dzieciątkiem

Przepełniona czułością i bliskością fizyczną scenka przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem i św. Janem. Jezus przytrzymuje twarz świętego i przytula swój policzek do jego. Czuwająca nad nimi Maryja podtrzymuje Syna z cichą troską. Pięknym rysom twarzy powabu dodaje upięty warkocz i udrapowany z tyłu woal. Odświętny strój Maryi wnosi do kolorytu obrazu dwie barwy: błękit i żółcień, które w połączeniu z soczyście czerwoną kotarą przydają przedstawieniu witalności. Majaczący w tle po lewej stronie krajobraz górski wprowadza do trójplanowej kompozycji łyk przestrzeni. Z mistrzów renesansu zaczerpnięto tu kompozycję, dyscyplinę dyscyplinę rysunku i koloryt.

Obraz jest wykonaną w oleodruku kopią dzieła Lorenza Lotta (1518 r., Gemäldegalerie Alte Meister, Drezno). Urodzony w Wenecji malarz mógł studiować u Giorgione i Tycjana w pracowni Giovanniego Belliniego. Przebywał w Rzymie w latach 1508-1512, działał w Watykanie, pozostawał pod wpływem Rafaela i Perugina. Jego dzieła charakteryzuje łatwo rozpoznawalny eklektyzm, jednakże różnorodne idee i techniki zapożyczone od współczesnych łączył z wyczuciem, tworząc swój własny styl. W obrazach jego zwraca uwagę przede wszystkim żywa kolorystyka, często uznawana za zbyt ostrą i tonowana w kolejnym stuleciu, odznaczają się także przejrzystością i lekkim kładzeniem barw. Lotto był szczególnie utalentowanym portrecistą, choć znamy też szereg udanych kompozycji religijnych. Obraz pochodzi prawdopodobnie z kolekcji Aleksandry i Augusta Potockich. Oleodruki, czyli reprodukcje naśladujące obrazy olejne, na podłożu płóciennym czy kartonowym, wykonane uzyskana na płótnie, papierze lub innym materiale w technice oleografii lub chromolitografii stały się szczególnie popularne w XIX w. Niestety, zwykle odznaczały się dość mierną jakością artystyczną, co w połączeniu – jak tutaj – z nader żywą kolorystyką niebezpiecznie zbliża obraz w rejony kiczu.