Pantofel

miejsce powstania: Chiny

twórca (autor, wytwórnia): nieznany

But na niewysokiej platformie zdobiony haftem. Konstrukcja buta złożona jest z dwóch części – drewnianej, obciągniętej białym płótnem platformy, z przodu podciętej do wewnątrz, oraz tekstylnej cholewki. Cholewka wykonana jest z dwóch odpowiadających sobie części, bez widocznego wzmocnienia na nosku. Części te uszyto z czarnego wytłaczanego w kwiatowy wzór atłasu jedwabnego zdobionego haftem, i obszyto białą wąską tasiemką z drobnym, regularnym wzorkiem kwiatowym. Wykończenie cholewki stanowi ciemnoniebieska, szeroka lamówka, pociągnięta na zapiętek. Na nosku buta znajduje się haftowana dekoracja powstała przy użyciu białych, różowych i zielonych nici. Przedstawia stylizowane kwiaty peonii, których zielone liście i pojedynczy motyw kwiatowy odbiegają na boki cholewki. Wnętrze buta zostało wyściełane białym płótnem.

But ten jest przykładem elementu stroju kobiecego wyższych sfer Mandżurek. Tego rodzaju obuwie było bardzo charakterystyczne w społeczeństwie chińskim, bowiem Mandżurowie jako jedyna grupa etniczna Chin byli przeciwni okrutnej praktyce wiązania stóp kobietom. Mandżurska dynastia Qing – ostatnia chińska dynastia cesarska – zakazała tego procederu, jednak walka z okaleczającą tradycją przyniosła skutek dopiero w pierwszej połowie XX wieku.

Oryginalne mandżurskie buty na bardzo wysokim, około dziesięciocentymetrowym obcasie, dodawały kobietom wzrostu, i sprawiały wrażenie, że są wyższe i smuklejsze. Ze względu na konieczność stawiania kroków powoli i z uwagą ich chód był subtelny i pełen gracji.

Zapisy w dawnych inwentarzach wilanowskich i archiwalna dokumentacja fotograficzna wskazują, że but ten mógł znajdować się w obecnym Pokoju Średnim, w dawnych Pokojach Chińskich urządzonych przez Stanisława Kostkę Potockiego.

But ten stanowi parę z Wil.3298/1.

Hasła kontekstowe: Mandżurowie, Stanisław Kostka Potocki, peonia, Pokoje Chińskie, Qing, wiązanie stóp