Harpun

Żelazny harpun był narzędziem używanym przez pomorskich rybaków przy połowach dużych ryb. Jego budowa różni się od budowy typowych narzędzi tego typu, które składały się z grotu osadzonego swobodnie na drzewcu połączonym z nim liną i wykorzystywane były jako broń miotana podczas polowania na duże zwierzęta morskie. Prezentowany harpun ma łukowato wygiętą tzw. część pracującą, która jest ostro zakończona i wyposażona w pojedynczy, ruchomy zadzior. Pierwotnie osadzony był na trzonku (nie zachował się do czasów współczesnych). Narzędzie używane było podczas połowów z łodzi. W odróżnieniu od innych narzędzi typu kolnego, nie służył do bezpośredniego kłucia ryb. Był narzędziem pomocniczym do zaczepiania dużych i ciężkich okazów, do ich podchwytywania zapobiegającego zrywaniu sznurów haczykowych. Mógł być również przydatny podczas wyciągania ryb z łodzi na brzeg. Prezentowane narzędzie pochodzi z przełomu XIX/XX wieku. Jest jednym z czterdziestu siedmiu obiektów rybackich znajdujących się w zbiorach Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie, pozyskanych w szczecińskiej dzielnicy Stołczyn. Zakupiony został przez muzeum w 1949 roku.

Agnieszka Słowińska