Forma do baby

Forma do pieczenia ma półkulisty kształt z wgłębieniem przechodzącym w tuleję o otwartym dnie. W dolnej części ścianki, na jednej trzeciej wysokości, znajduje się wyraźny uskok oddzielający ozdobną górę. Ta została uformowana w sześcioczęściową rozetę, której wypukłe płatki podzielono na sześć segmentów. Poniżej uskoku biegnie dekoracyjny pas przypominający zęby koła zębatego. W jednym z jego odcinków ostrosłupy zostały uformowane w półwałek, do którego przymocowano uchwyt. Prawdopodobnie znajdowało się tam kółko do zawieszenia formy, obecnie zaginione. Forma jest wydrążona pośrodku, czyli ma tzw. komin.

W XIX wieku formy do wypieków były nieodłącznym elementem kuchennego wyposażenia w zamożnych gospodarstwach domowych, służąc do przygotowywania ciast, bab, pasztetów i innych wypieków o efektownym kształcie. Wykonywano je głównie z miedzi, cynku lub cyny, co zapewniało równomierne przewodnictwo ciepła i umożliwiało precyzyjne odwzorowanie dekoracyjnych detali. Zdobnictwo form odzwierciedlało nie tylko estetyczne gusta epoki, ale także aspiracje społeczne właścicieli — złożoność kształtu i obecność sygnatur często świadczyły o ich luksusowym charakterze. Formy te były zarówno narzędziami pracy, jak i nośnikami stylu, a ich obecność w kuchni podkreślała rangę kulinariów w życiu codziennym i towarzyskim. Dziś stanowią cenne źródło wiedzy o dawnych technikach piekarniczych oraz kulturze materialnej XIX wieku.