Sekretera

Typ angielskiej sekretery w stylu Williama i Mary zaliczany jest do jednego z większych osiągnięć meblarstwa angielskiego początku XVIII w. pod względem technicznym i artystycznym, który stał się kanonem naśladowanym przez europejskie warsztaty przez kolejne dziesięciolecia; do nich należy wilanowska sekretera wykonana z orzecha włoskiego. Jest meblem dwuczęściowym zwieńczonym wysokim przerywanym łukiem gzymsu ze złoconymi sterczynami. Drzwiczki części górnej z lustrami, zamykają wnętrze szafki z zestawem szufladek, skrytek i pionowych podziałek na korespondencję, dokumenty a także na tajemnice. Poniżej ukośna klapa należąca do dolnej części mebla, tworząca po otwarciu pulpit do pisania, odkrywa wnętrze wyposażone w komory, szufladki i półeczki podobnie jak w górnej części mebla. Pod nimi, znajdują się trzy duże szuflady. Najbardziej intrygującą częścią konstrukcji mebla są liczne tajemne, zamaskowane schowki umieszczone w najbardziej nieoczekiwanych miejscach, zabezpieczone sprężynami zatrzaskowymi, które zwolnić może tylko znający ich tajemnicę. Dekorację mebla stanowi ozdobny układ fornirów orzechowych o specyficznych symetrycznych układach słoi, tworzących niepowtarzalny ornament, wyważone, profilowane gzymsy i okucia z brązu złoconego. Meble tego typu pojawiły się we wnętrzach pałaców hetmanowej Elżbiety Sieniawskiej w początku XVIII w. Sekretera jest jedną z trzech sekreter w typie angielskich zachowanych w zbiorach wilanowskich w tym parą (Wil. 2883 i Wil.2886).

AK

wilanowska kolekcja, warsztat angielski, apartament ks. I. Lubomirskiej