Lubomirski Franciszek (zm.1721) - portret

Przedstawiony na portrecie książę Franciszek Lubomirski herbu Szreniawa (ok. 1685?-1721) urodził się jako syn Stanisława Herakliusza Lubomirskiego (1642-1702), marszałka wielkiego koronnego, a ponadto pisarza w służbie polityki (i poety) oraz Elżbiety Lubomirskiej z domu Doenhoff (lub Dönhoff; 1650-1702). Znana jest instrukcya, jaką Stanisław Herakliusz Lubomirski napisał dla swoich synów, Teodora i Franciszka, do cudzych krajów z domu ojca wyprawionych (Jazdów, 29 listopada 1699 r.).

Popiersie młodego mężczyzny zostało kompozycyjnie ujęte w formacie owalnym. Franciszek Lubomirski, ubrany w szmelcowaną pełną zbroję, kieruje swoje spojrzenie wprost na widza. Na głowie ma pudrowaną perukę, spadającą w puklach na ramiona - w zgodzie z ówczesną modą, a wkoło szyi zawiązany biały krawat. Przez lewe ramię portretowanego przerzucono kosztowny szkarłatny płaszcz, podbity gronostajowym futrem, będący symbolem statusu materialnego i wysokiej pozycji społecznej. W prawym ręku książę trzyma krótką laskę dowódcy (regiment), która nawiązuje do pełnionej przez niego funkcji generała wielkiego koronnego. Tło na obrazie jest ciemne, gładkie.

Obraz uważany za replikę lub inną wersję podobnego portretu ze zbiorów wilanowskich (nr inw. Wil.1276), wymienionego w inwentarzu z 1877 r.

Franciszek Lubomirski; herb Szreniawa; Stanisław Herakliusz Lubomirski; Elżbieta z Doenhoffów Lubomirska; replika; historyczna kolekcja wilanowska.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek