Konsolka ścienna

Niewielka konsolka ścienna, czarno malowana. Półeczka kształtem jest zbliżona do kwadratu, fornirowana jaśniejszym drewnem, o podwójnie profilowanej krawędzi – zarówno od góry jak i od dołu. Półeczka wsparta jest na esownicy, u dołu zakończonej wolutą i ozdobionej wzdłuż przedniej płaszczyzny dekoracją płaskorzeźbioną w formie liści akantu, ułożonych symetrycznie po dwóch stronach gałązki biegnącej pionowo przez środek. Poniżej woluty zwiesza się pojedynczy. wachlarzowato rozpostarty, pełnoplastyczny liść akantu zamykający całość kompozycji.

Tego typu niewielkie elementy wyposażenia wywodzą się z klasycznego detalu architektonicznego, jakim jest wspornik. W architekturze element ten używany najczęściej parami lub w większej ilości służył do wspierania elementów poziomych jak belki, gzymsy, balkony. Konsolki służyły do eksponowania cennych przedmiotów niewielkich rozmiarów, jak porcelanowe figurki czy niewielkie naczynia. Większe konsole ścienne częstokroć służyły jako podpory pod zegary typu kartel.

Konsolka formą i dekoracją nawiązuje do stylu renesansowego, co w dziewiętnastym wieku było jednym z przejawów tzw. nurtu historycznego, odwołującego się do estetyki minionych epok. Meble w podobnym stylu za czasów Augusta i Aleksandry Potockich zdobiły liczne wilanowskie wnętrza, szczególnie te o przeznaczeniu ekspozycyjnym lub bibliotecznym, takie jak np. Galeria Obrazów zwana Muzeum, co można zobaczyć na rycinach opublikowanych w albumie Hipolita Skimborowicza i Wojciecha Gersona z 1877 roku pt. Willanów: Album: Zbiór widoków i pamiątek oraz kopje z obrazów Galeryi Willanowskiej…