Pamiątki Haliny Olszewickiej Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Pamiątki z okresu wojennego i tużpowojennego: archiwalia z lat ukrywania się w Warszawie po wyjściu z getta oraz dokumenty i fotografie z czasu służby w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, także elementy umundurowania.
Halina Olszewicka urodziła się 20 lutego 1925 w Warszawie, jako drugie dziecko Rubina i Guty z d. Speizman. Jej młodszy brat Jerzy Olszewicki przyszedł na świat trzy lata później w Toruniu, gdzie ojciec prowadził składnicę metali. Pod koniec sierpnia 1939 roku Olszewiccy, obawiając się, że Toruń na wypadek wojny będzie niebezpiecznym miejscem ze względu na bliskość granicy, zdecydowali się na powrót do Warszawy.
Rodzice i najstarszy syn Moniek nie przeżyli wojny. Jerzy Olszewicki ocalał, ukrywając się na wsi. Jego wspomnienia zawarte są w t. II „Losów Żydowskich. Świadectwo Żywych” (red. M. Turski, Warszawa 1999). Wywiad z nim dostępny jest w zasobach USC Shoah Foundation.
Halina Olszewicka wydostała się z getta i pod fałszywym nazwiskiem przetrwała po „aryjskiej stronie”. Po wybuchu powstania warszawskiego przyłączyła się do Armii Krajowej jako sanitariuszka. Przeszła przez całe powstanie, następnie jako jeniec wojenny została wywieziona do obozu Bergen-Belsen. Gdy obóz został wyzwolony, skorzystała z propozycji wstąpienia do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Została skierowana do Włoch, następnie do Wielkiej Brytanii. Po wojnie udało jej się odnaleźć z Jerzym. Wróciła do Polski. Zmarła w 1969 r. w trakcie wyjazdu do przyjaciółki do Toronto.
Pamiątki ofiarował muzeum Jerzy Olszewicki.

Maciej Wzorek