Topór typu Kongemose

Topór z poroża typu Kongemose został odkryty w Szczecinie, prawdopodobnie podczas bagrowania Odry pod koniec XIX wieku. Pochodzi ze zbiorów dawnego Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde w Szczecinie. Surowcem do jego wykonania była tyka dużego, zdrowego i silnego samca jelenia szlachetnego. Na powierzchni widoczne są ślady intensywnego użytkowania, zarówno na ostrzu, jak i na obuchu. Rodzaj tych śladów (zagładzenia, wyłamania, pęknięcia) sugeruje, że był używany do wykonywania różnych czynności obejmujących obróbkę drewna i prawdopodobnie kopanie. Toporek ma też ślady wielokrotnych napraw, głównie korekty ostrza. Opisana wyżej wielofunkcyjność narzędzia jest typowa dla społeczności łowców-zbieraczy w północnej części Europy. Ze względu na koczowniczy tryb życia ludzie starali się ograniczać ciężar i liczbę przenoszonego ekwipunku. Stąd właśnie wynikała potrzeba wytwarzania narzędzi wielofunkcyjnych oraz kompozytowych, możliwych do szybkiego i łatwego rozmontowania i wymiany zużytych lub aktualnie niepotrzebnych elementów. Topory tego typu są charakterystyczne dla mezolitu, dla ludności późnej kultury Maglemose oraz kultury Kongemose.

Michał Adamczyk