Okapi
Fotografia
1924
Muzeum – Zamek w Łańcucie
Jest częścią kolekcji: Rzemiosło Indian Amazonii
Prezentowany wyrób plecionkarski służył do łapania i przetrzymywania toksycznych żab z rodziny drzewołazowatych (Dendrobatidae), zwanych przez Ye’kuana kumarawa. Trucizną znajdującą się na skórze tych płazów mężczyźni zatruwali strzałki do dmuchawek używanych do polowań. Pocierali nią także ramiona, traktując ten zabieg jako rodzaj myśliwskiego zaklęcia ochronnego. Indianie Ye’kuana, tradycyjnie zamieszkujący wenezuelskie stany Amazonas i Bolivar, niegdyś uważani byli za najlepszych myśliwych w tym regionie. Przez wiele dekad do polowania na zwierzęta nadrzewne i ptaki używali dmuchawek – myśliwskiej broni pneumatycznej, której skuteczność wynikała z jej bezszelestności. Nie płosząc zwierzyny, w stosunkowo krótkim czasie byli w stanie upolować kilka zwierząt z jednego stada. Strzałki do dmuchawek zatruwano też wyciągiem roślinnym, zwanym powszechnie kurarą. Stosowanie żabiego jadu jest wyjątkowym i rzadkim zjawiskiem. Ye’kuana po kumarawa wybierają się do lasu, łapią je do kosza, który następnie opalają nad ogniskiem. Płazy czując zagrożenie, produkują trujący jad. Indianie kilkakrotnie pocierają strzałki o grzbiet żaby i pozostawiają do wyschnięcia. Po całym tym procesie wyczerpane płazy wypuszczane są z powrotem do lasu. Najbardziej toksycznym z drzewołazów jest liściołaz żółty (Phyllobates terribilis), który wydziela niesłychanie silną truciznę odpowiadającą sile jadu kobry królewskiej. W środowisku naturalnym płazy te nie zagrażają człowiekowi. Ryzyko stwarza jedynie sytuacja, w której trucizna przedostanie się przez ranę do krwi lub trafi bezpośrednio do żołądka. Mięso upolowanej zatrutą strzałą zwierzyny jest całkowicie bezpieczne do spożycia.
Katarzyna Findlik-Gawron
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 42 cm, szerokość: 23.5 cm
Rodzaj obiektu
kosz
Technika
wyplatanie taśmowo-krzyżowe, wyplatanie żeberkowo-krzyżowe
Tworzywo / materiał
pnącze Heteropsis flexuosa
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1924
Muzeum – Zamek w Łańcucie
około 1971
Muzeum Narodowe w Szczecinie
około 1987
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Zamkowe w Malborku
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna