Kosz do łapania i przetrzymywania żab

Prezentowany wyrób plecionkarski służył do łapania i przetrzymywania toksycznych żab z rodziny drzewołazowatych (Dendrobatidae), zwanych przez Ye’kuana kumarawa. Trucizną znajdującą się na skórze tych płazów mężczyźni zatruwali strzałki do dmuchawek używanych do polowań. Pocierali nią także ramiona, traktując ten zabieg jako rodzaj myśliwskiego zaklęcia ochronnego. Indianie Ye’kuana, tradycyjnie zamieszkujący wenezuelskie stany Amazonas i Bolivar, niegdyś uważani byli za najlepszych myśliwych w tym regionie. Przez wiele dekad do polowania na zwierzęta nadrzewne i ptaki używali dmuchawek – myśliwskiej broni pneumatycznej, której skuteczność wynikała z jej bezszelestności. Nie płosząc zwierzyny, w stosunkowo krótkim czasie byli w stanie upolować kilka zwierząt z jednego stada. Strzałki do dmuchawek zatruwano też wyciągiem roślinnym, zwanym powszechnie kurarą. Stosowanie żabiego jadu jest wyjątkowym i rzadkim zjawiskiem. Ye’kuana po kumarawa wybierają się do lasu, łapią je do kosza, który następnie opalają nad ogniskiem. Płazy czując zagrożenie, produkują trujący jad. Indianie kilkakrotnie pocierają strzałki o grzbiet żaby i pozostawiają do wyschnięcia. Po całym tym procesie wyczerpane płazy wypuszczane są z powrotem do lasu. Najbardziej toksycznym z drzewołazów jest liściołaz żółty (Phyllobates terribilis), który wydziela niesłychanie silną truciznę odpowiadającą sile jadu kobry królewskiej. W środowisku naturalnym płazy te nie zagrażają człowiekowi. Ryzyko stwarza jedynie sytuacja, w której trucizna przedostanie się przez ranę do krwi lub trafi bezpośrednio do żołądka. Mięso upolowanej zatrutą strzałą zwierzyny jest całkowicie bezpieczne do spożycia.

Katarzyna Findlik-Gawron